We wonen nu al weer een jaar in Nelson, de tijd is echt voorbij gevlogen. We voelen ons al helemaal thuis hier, maar als je terugkijkt is het ongelofelijk wat we hier in een jaar al hebben opgebouwd. Ten eerste heb ik (Marjon) een vaste baan, tenminste voor zover dat begrip bestaat hier. Baanzekerheid zoals dat bestaat in Nederland kennen ze hier niet echt. Het is een leuke baan en, wederom voor Canadese begrippen, het verdient redelijk. Genoeg voor ons beide om van rond te komen en dat is maar goed ook, want Gert is nog niet aan het werk. Ik zou zeggen dat hij op dit moment gelukkig werkeloos is, we hebben hier wel geleerd dat er helemaal niks mis mee is om een tijdje niks te doen en daar ook lekker van te genieten. Behalve werk begin ik ook op andere vlakken een beetje mijn plekje te vinden. Ik heb me aangesloten bij de Covenant Church. In eerste instantie ging ik hier in Nelson naar de Baptist church. Het was een hele kleine kerk (gemiddeld zat er zondags zo’n 25 man in de kerk) en bijna iedereen was twee keer mijn leeftijd. Allemaal heel aardige mensen, maar ik was wel heel erg een buitenbeentje. Toen door natuurlijk verloop zal ik maar zeggen, het aantal leden nog verder afnam en de dominee vertrok, ben ik op zoek gegaan naar een andere kerk. Ik ben bij de Covenant kerk terechtgekomen en ik voel me daar helemaal thuis. Afgelopen week zijn de bijbelstudie groepen begonnen en ik heb me aangesloten bij een groep die op maandagavond bijeenkomt. Op dinsdagavond heb ik koor repetitie. Het is het tweede seizoen dat ik dat doe. Het eerste seizoen liep van januari tot mei en werd afgesloten met een concert begin mei. Midden september zijn de repetities weer begonnen en ik vond het vorig seizoen zo leuk dat ik me weer heb aangemeld. Wel een beetje gek om in september al kerst liederen te oefenen, maar met twee uitvoeringen in december staat dat op het repertoire. Behalve dat ik het zingen leuk vind ontmoet ik zo ook weer leuke mensen. Met enige regelmaat gaan we na de repetitie met een stel nog wat drinken. En deze week is het curling seizoen begonnen! Na onze eerste kennismaking met curling zijn Gert en ik zo enthousiast geworden dat we een curlingteam zijn gestart. We zijn met z’n achten, vier collega’s van mijn werk, twee van hun partners en Gert en ik. We spelen op vrijdagavond in de mix competitie en we zijn allemaal beginners. Gisterenavond was de inspeelavond en het ging boven verwachting goed. Gert en ik zijn niet een keer omgevallen. Lucie is een keer voorover op haar buik gegleden, maar ze liet de steen niet los, dus we hadden bedacht dat ze dan nog een keer mocht. En Ivaan knalde heel hard onderuit toen hij terugliep over het ijs. Hij zei dat alles goed met hem ging, maar ik zag later dat er helemaal een gat in het ijs zat. Ik ben benieuwd hoe hij zich vandaag voelt. Kortom curling is een hele gevaarlijk sport, maar het is vooral heel gezellig. Curling is weer een goede manier om meer mensen te leren kennen. We hebben nu een paar mensen waar we intensiever mee omgaan. Twee daarvan zijn collega’s van mijn werk en hun partners. Een van die collega’s is ook een Nederlander. Hij is met z’n vriendin een jaar eerder dan ons naar Canada gekomen, dus dat schept wel een band. Met hen gaan we regelmatig wandelen, gezellig uit eten of wat drinken samen. Verder hebben we leuk contact met de bankmedewerkster die in Merritt onze Canadese bankrekening heeft geopend. Ze kwam oorspronkelijk uit Nelson en is inmiddels weer terugverhuist hier naartoe. Met haar, haar moeder en hun buurvrouw organiseren we etentjes. Volgende week komen ze weer bij ons eten. Ik hoop dat Gert weer een lekker Nederlands diner voor de dames bereidt. Verder vinden we steeds meer onze plek hier. We hebben zo goed als alle restaurants al een keer uitgeprobeerd. Hebben onze favoriete winkels waar we boodschappen doen. We hebben een goede kapper gevonden. Het is ongelofelijk wat een kapper aan mijn haar kan verprutsen. Een keer was ik zo slecht geknipt, dat ik de een hele tijd met een pas gemaaid grasmatje op mijn hoofd rondliep. Gelukkig groeit het altijd weer vanzelf aan. We hebben een nieuwe tandarts, ik heb alweer twee keer in de stoel mogen plaatsnemen. Dat is nog een hele belevenis hier, maar daar zal ik een andere keer nog wel eens wat over schrijven. We hebben een doktor, zijn lid van de bibliotheek. Kortom we worden al echte Nelsonites.
|
AuthorOns tweede jaar in Canada Archives
June 2011
Categories |