Het heeft wat tijd gekost, maar we hebben een auto. We zijn verschillende keren naar Kamloops gereden (ongeveer 45 minuten rijden) om auto's te kijken. Uiteindelijk hielden we drie opties over: Pontiac Vibe (te klein), Honda CRV (te duur) en een Chevrolet Equinox. Deze auto hebben we gekocht. We hebben eerst een keuring laten uitvoeren. Daar kwamen nog wat noodzakelijke reparaties uit. Die hebben we door de dealer laten uitvoeren en toen konden we onze auto ophalen. Het is heel lekker om nu zelf mobiel te zijn zonder iedere keer een auto te moeten lenen. Zonder auto kan je hier echt geen kant op.
Bij de dealer moesten we ook de registratie en verzekering van de auto regelen. Daarvoor komt er iemand van ICBC bij de dealer. Hij regelt ter plekke registratie en verzekering. Uit zijn achterbak komen kentekenplaten waar je uit mag kiezen. Dit kenteken is nu ons persoonlijke kenteken. Het hoort dus niet bij de auto, maar bij ons. Afgelopen zaterdag hebben we al onze spullen ingeladen (en het past!). En zondag zijn we naar Vancouver Island gereden. Onze eerste rit met onze eigen auto! De dag na onze aankomst in Vancouver zijn we doorgereist naar Merritt waar Darch en Cat wonen. Ze wonen in een prachtig huis dat helemaal uitkijkt over het stadje. Er wonen 9000 mensen in Merritt. De dichtsbijzijnde stad is Kamloops op ongeveer 45 minuten rijden. We zijn 's middags aangekomen en hebben onze spulletjes geinstalleerd. We slapen in de basement in de slaapkamer van hun zoon James die nu in Vancouver studeert. We hebben daar ook onze eigen badkamer, heel lekker allemaal. Na het eten heeft Darch ons meegenomen om te gaan mountainbiken. We gingen naar een parkje waar een parcoursje is uitgezet. We kregen instructies van Darch. dat ging allemaal prima totdat Marjon bij een hindernis de verkeerde afslag nam en voorover van de fiets afvloog. Na de eerste schrik dachten we dat het allemaal wel meeviel totdat we merkte dat een bot toch wel gek omhoog stond. Een vriend van Darch en Cat is arts en daar zijn we gelijk naartoe gegaan. Gelukkig geen schouder uit de kom of niks gebroken, maar schouderbanden gescheurd. Dat moet genezen door rust. Al met al en behoorlijke tegenvaller. De eerste paar dagen had Marjon redelijk wat pijn. Woensdag moest ze terugkomen bij de dokter. Voor de zekerheid zijn er foto's gemaakt. Daaruit bleek dat er echt niks was gebroken en het bleek ook minder erg gescheurd te zijn dan aanvankelijk werd gedacht. De eerste week heeft Marjon de hele tijd met haar arm gefixeerd in een mittella gelopen. Het is nu inmiddels 11 dagen geleden dat Maron de koprol voorover heeft uitgevoerd en het gaat prima. Sinds gisteren loopt ze ook regelmatig zonder mitella en ze is druk aan het oefenen. De outdoortraining hebben we helaas moeten afzeggen. Gelukkig hadden we een annuleringsverzekering afgesloten! Maar we gaan toch naar Strathcona lodge. We hebben contact met ze gehad. Gert had daar natuurlijk al werk, maar ze zeggen dat ze voor Marjon ook wel een baantje hebben wanneer haar schouder weer beter is. Dus het loopt allemaal wat anders dan we hadden gedacht, maar ondanks deze tegenslag gaat het prima met ons. We hebben een tijdje niks van ons laten horen, maar een en ander liep wat anders dan gedacht. Maar eerst maar bij het begin beginnen.
Donderochtend 6 augustus zijn we op het vliegveld gestapt. Tot onze grote verrassing waren Harry en Yvonne (broer en schoonzus) en Hans, Barbara, Pieter en Diede (vrienden die daarvoor eerder waren teruggekomen van vakantie) er om ons uit te zwaaien. Toch wel heel erg leuk! De vlucht was in een poep en een scheet voorbij. En toen stonden we in Vancouver. Bij de uitgang van de gate stond een aardige dame die ons vertelde hoe we bij het immigratie bureau kwamen. We waren daar de enige niet Aziaten en ook een van de weinige die engels spraken. Alles ging daar heel soepel en we stonden zo weer buiten met onze papieren. We zijn nu officieel landed immigrants. Daarna hebben we onze bagage opgehaald. We zagen Darch en Cat (ons superaardige gastgezin) niet bij de uitgang staan en hebben ze gebeld. Ze waren nog onderweg maar zouden er met een kwatiertje zijn. We hebben ook gelijk maar even achter onze extra bagage aangebeld die we als vracht hebben verstuurd. Dat zou nog ongeveer 2 uur duren voordat het beschikbaar was. Wij naar buiten en al heel snel kwamen Darch en Cat. We kregen een heel warm welkom. Daarna zijn we eerst wat gaan lunchen en hebben we verder kennisgemaakt. Na de lunch konden we de rest van de bagage ophalen. Ook het uitklaren bij de douane ging weer heel soepel. Met al onze spullen en onze nieuwe status gingen we naar Vancouver. We hebben de eerste nacht geslapen in een appartement van vrienden van Darch en Cat op de 31e verdieping. Dus prachtig uitzicht over Vancouver. |
AuthorDe belevenissen van Gert en Marjon in Canada. Archives
October 2010
Categories
All
Klik onderstaande button (RSS Feed) als je een mailtje wilt ontvangen wanneer de site wordt bijgewerkt. In de pagina die dan verschijnt moet je onder acties (actions, rechtsonder) de actie "Subscribe in Mail" selecteren. |