Zo mijn eerste werkweek in Canada zit erop. Wat is het dan extra lekker om weekend te hebben!
Ik ben dus begonnen als project manager bij Tarasoft. Tarasoft is een klein bedrijf in Nelson dat software maakt voor makelaars. Er werken ongeveer 25 mensen. We hebben 15 klanten en meer dan 200.000 gebruikers van het pakket. De klanten zijn real estate boards, zeg maar makelaarsvereningen. Deze verenigingen zijn regionaal georganiseeerd en leveren allerlei services aan hun leden. Een van die services is MLS: Multi Listing Service, een soort uigebreidde Funda waar makelaars alles wat voor verkoop/verhuur of lease wordt aangeboden op registreren. Tarasoft maakt en verkoopt MLS software. Er werken drie project managers bij Tarasoft. Ik ben een van die drie. Het is onze taak om alle klachten en verzoeken van klanten wat betreft de software in goede banen te leiden. Dus problemen en wensen inventariseren, oplossingen definieren en ervoor zorgen dat de techneuten de oplossingen op tijd ontwikkelen en implementeren. Maandag was mijn eerste werkdag. Aangezien Gert om 7:00 uur moet beginnen heeft hij de auto en moet ik dus met de bus. Gelukkig stopt de bus vlakbij. Dat was nog even lastig want het is mij niet echt duidelijk waar bushaltes zijn. Soms staat er wel een bordje langs de weg, maar lang niet altijd. En bushokjes met een overzicht van de busroutes en tijden hebben ze hier nog nooit van gehoord. Dus ik heb de buurvrouw gevraagd waar en hoe laat hier de bus komt. De bus stopt hier maar een paar honderd meter vandaan, perfect dus. De eerste ochtend stond ik er al heel vroeg. Ik wilde de bus absoluut niet missen, want als ik de bus van 7:25 mis dan gaat de eerstevolgende pas om 9:57 uur (er rijden in totaal 7 bussen per dag.....). Sta ik daar in het pikkedonker, ik had mijn zaklamp meegenomen, op de hoek van de straat me ernstig afvragend of dit echt wel de bushalte is. Gelukkig kwam er na een kwartier (ja, ik was er echt belachelijk vroeg) nog iemand bij me staan. Nou, twee mensen op een donkere straathoek om vijf voor half acht ’s ochtends dat kan geen toeval zijn, en inderdaad daar kwam de bus. Een kaartje kost twee dollar. Ik moet nog uitzoeken of ze ook een abbonnement of een knipkaart ofzo hebben. Je moet het geld gepast in een busje gooien. Hoe chauffeur kan zien dat je het juiste bedrag erin gooit is mij geheel onduidelijk. In de bus zat ook een collega: Andrew en hij nam me verder op sleeptouw. Andrew stapt niet uit bij Tarasoft, maar rijdt nog een stukje verder mee de stad in. Dan loopt hij terug naar Tarasoft en koopt onderweg een koffie. Het was nog helemaal donker bij Tarasoft, maar er bleek al wel iemand binnen te zijn: Seain. Hij wist wie ik was en ging aan de slag om een desktop voor mij te regelen. Maar hij had nogal haast want hij moest nog een vlucht naar Vancouver halen om daar wat te werken aan de servers die ze daar hebben staan. Ik heb dus gelijk geconcludeerd dat hij een interne IT medewerker is, twee dagen later ben ik erachter gekomen dat hij de eigenaar van Tarasoft is. Jonge kerel, mijn leeftijd denk ik (dus echt heel jong!), loopt rond in spijkerbroek en trui (zoals iedereen overigens en daar ben ik heel blij mee). Dit is wel typerend voor het bedrijf, iedereen is heel relaxed en aardig. Er is niet echt een inwerkprogramma voor mij. De eerste twee dagen heb ik de gebruikershandleidingen van het systeem doorgenomen, geprobeerd om zoveel mogelijk te weten te komen over de klanten en me ingelezen in hoe de makelaardij in Canada en de US in elkaar zit (de klanten zitten verspreid over heel Noord Amerika). Na twee dagen vond ik dat ik er klaar voor was om met klanten aan de slag te gaan. Hun idee daarover is anders, ze zeggen dat het ongeveer twee tot drie maanden duurt voordat ik voldoende ben ingewerkt. Dat lijkt me wel heel erg lang, maar dat zegt ook wel iets over hoe hard er hier gewerkt wordt. Ik loop nog maar een weekje mee, dus ik kan me vergissen, maar ik heb niet de indruk dat ze het heel druk hebben, dan wel dat ze zich niet heel erg druk maken. Ik ben benieuwd of ik er over een paar maanden nog zo over denk, maar zoals ik er nu tegen aan kijk is dit een leuke baan, met normale werktijden, leuke collega’s, is de werkdruk niet al te hoog en werk ik voor een leuk bedijf. Overigens met de bus terug is ook gelukt: de bus gaat om 16:45 en als je die mist pas om 18:15 uur. Ik ga natuurlijk gelijk mee in de werkethiek van de Candazen en neem dus de bus van 16:45 uur, ben ik lekker om 17:15 uur thuis.
3 Comments
Marike
1/18/2010 06:34:12 am
Klinkt goed. Ik ga morgen ook weer een poging wagen, maar zal dit soort voorwaarden maar niet gelijk op tafel gooien.
Reply
gerben,maaike en esther
1/18/2010 05:36:36 pm
Top dat je eerste week goed bevallen is. Heerlijk als je zo kunt werken. Dat mag ook wel, na je drukke baan hier.
Reply
Sloot
1/19/2010 01:00:17 am
Mens je lijkt wel een ambtenaar! Wie had dat ooit gedacht. Bofkont!
Reply
Leave a Reply. |
AuthorDe belevenissen van Gert en Marjon in Canada. Archives
October 2010
Categories
All
Klik onderstaande button (RSS Feed) als je een mailtje wilt ontvangen wanneer de site wordt bijgewerkt. In de pagina die dan verschijnt moet je onder acties (actions, rechtsonder) de actie "Subscribe in Mail" selecteren. |