We hebben er lang naar uitgekeken, maar vorige week was het dan zover: Hans en Barbara waren hier. Nieuwjaarsdag zijn ze op het vliegtuig gestapt en begin van de avond waren ze in Vancouver. Na een nachtje slapen in Vancouver zijn ze naar ons toegereden. Dat vonden we wel spannend, want de weersverwachting was niet goed. Ze hebben dan ook veel sneeuw onderweg gehad, maar kwamen gelukkig begin van de avond veilig aan in Nelson. Ter illustratie, deze foto hebben Hans en Barbara onderweg naar ons genomen: Gert en ik vonden het wel gek om ze hier te zien. Het was net alsof het plaatje niet klopte. We zijn nu vijf maanden in Canada en erg met onszelf bezig, dan komen er vrienden die we zo goed kennen in de omgeving die we achter ons hebben gelaten die wereld binnen, heel apart. Behalve het allerbelangrijkste: zichzelf, hadden ze nog het een en ander voor ons meegenomen: zakken drop (is Gert heel erg blij mee), stukken kaas (ben ik heel erg blij mee) en een grote zak met onze kampeerspullen, tennisrackets en snookerkeus (waren Hans en Barbara niet zo blij mee). De snookerkeus hebben we inmiddels gebruikt, maar daar zal ik later nog wel een stukje overschrijven. Natuurlijk zijn we ga skien: een dag op Whitewater en een dag op Red Mountain. Het was niet zo’n mooi weer toen we op Whitewater waren. Het was bewolkt en het heeft nog een beetje gesneeuwd, maar de sneeuw was fantastisch. Er lag meer dan vier meter sneeuw! En met z’n vieren is de apres ski echt stukken leuker......... De dag dat we naar Red Mountain gingen was het weer gelukkig beter: een heldere dag en dus ook een stuk kouder. We moesten eerst wat hindernissen overwinnen: bevroren handen / voeten, zonnebril verloren EN teruggevonden. Maar daarna was het heerlijk skien: We gingen zelfs als laatste van de berg af: Verder zijn we naar een natuurlijke warme bron bij ons in de buurt geweest en hebben we wat in het rondte gereden: Het grappige was dat bijna alles wat we gedaan hebben, we zelf ook nog nooit gedaan hadden. Het was dus echt een ontdekkingstocht voor vier personen. Een van die dingen was hondenslederennen. Via internet had ik een adresje in de buurt gevonden waar je kan hondenslederennen. Ik had voor dinsdagochtend afgesproken, maar helaas kon het toen niet doorgaan omdat het te hard dooide en er grote plassen stonden op de route. Toen we twee dagen later er weer naartoe gingen was al dat water bevroren en was de route dus keihard en ....snel. Bovendien vertelde Al (de hondensledechauffeur, of hoe je zo iemand ook noemt?) ons dat hij zijn tochtjes doet met racehonden. Hij deed nogal laatdunkend over tochtjes met van die “slome huskies” (dat zijn zijn woorden).Nou, het was inderdaad een hele belevenis. Met van die snelle honden over opgevroren paden: het was net alsof je in een achtbaan zat. Toen we na afloop nog trillend op onze benen uit de slee stapte vroeg Hans aan Al waarom de achterste hond steeds schuin liep. Al antwoordde dat dat kwam omdat we zo langzaam gingen ....... Zoals je kan zien hebben we heel veel leuke dingen gedaan (en dan heb ik nog niet alles verteld). Dat was allemaal heel erg leuk om te doen, maar we vonden het allerleukste om gezellig met vrienden bij te praten en plezier met elkaar te hebben. Na die heerlijke en gezellige week viel het niet mee om afscheid te moeten nemen. Gelukkig heb ik alweer iets nieuws om naar uit te kijken: morgen mag ik aan het werk!
Barbara
1/11/2010 12:39:02 am
Was was het gaaf!! Typisch geval van moe maar voldaan. Zoveel indrukken en vooral:... heel gezellig.
Marike
1/11/2010 04:20:36 am
Het ziet er allemaal (weer) prachtig uit. Mooie foto's Comments are closed.
|
AuthorDe belevenissen van Gert en Marjon in Canada. Archives
October 2010
Categories
All
Klik onderstaande button (RSS Feed) als je een mailtje wilt ontvangen wanneer de site wordt bijgewerkt. In de pagina die dan verschijnt moet je onder acties (actions, rechtsonder) de actie "Subscribe in Mail" selecteren. |