Ja , het is gelukt ik heb mijn rijbewijs gehaald! Vorige week vrijdag heb ik het theorie examen gedaan. Daarvoor moest ik naar het gemeentehuis. Er was eerst nogal wat verwarring. Volgens mij is het hier niet gebruikelijk dat je zowel je meisjesnaam als je getrouwde naam blijft gebruiken. Op mijn bankpasjes, creditcards etc. staat “Bredewold”, op mijn verblijfsvergunning staat alleen mijn meisjesnaam “Van der Welle” en in mijn paspoort en Nederlandse rijbewijs staan beide namen. Ze hadden me bijna weer weggestuurd om met een trouwbewijs terug te komen. Maar ik liet me niet wegsturen. Ik had helemaal naar dit moment toegepiekt, het hele theorieboek uit mijn hoofd geleerd en ik wilde nu het examen doen, voordat alles weer net zo snel uit mijn hoofd zou verdwijnen. Dus uiteindelijk duurde het inschrijven langer dan dat ik nodig had om de test te doen. Het theorie examen bestaat uit 50 multiple choice vragen. Je mag 10 fouten maken. Je wordt midden in de hal van het gemeentehuis achter een scherm gezet. Dus niks geen rustig kamertje waar je je goed kan concentreren. Je zit echt midden tussen de balies. En zodra je niet meer kan zakken, staat er “congratulations” op het scherm en stopt de test. Je krijgt dan een tijdelijk rijbewijs met restricties. Je mag bijvoorbeeld alleen rijden als er iemand met een geldig rijbewijs naast je zit, je mag niet in het donker rijden en geen passagiers meenemen. Omdat ik nog een Nederlands rijbewijs heb golden deze restricties gelukkig niet voor mij.
Gisteren heb ik mijn praktijk examen gedaan. Ik was stiknerveus. Met name omdat ik het wel heel stom van mezelf had gevonden om te zakken terwijl ik al 15 jaar mijn rijbewijs heb. Het feit dat het hier van maandag tot en met woensdag veel had gesneeuwd hielp ook niet mee. Er lag behoorlijk veel sneeuw. Zoveel dat ik ’s ochtends een andere route nam om Gert weg te brengen, zodat ik een steile weg omhoog kon vermijden. Op de doorgaande wegen schuiven ze wel en strooien ze gravel, maar het is niet zo dat ze alle wegen brandschoon maken. Ze trekken zich daar hier overigens niet zoveel van aan, iedereen rijdt gewoon rustig door. Het wordt dus niet zo’n chaos als in Nederland met een “beetje” sneeuw zoals ik op het journaal heb gezien (lang leve uitzendinggemist.nl). Gelukkig is het woensdagavond gestopt met sneeuwen en begon het zelfs te dooien. Donderdagmiddag waren de wegen redelijk schoon. Dus ’s middags weer naar het gemeentehuis om Bruce op te pikken, de examinator. Je moet hier afrijden in je eigen auto, dus hij controleert eerst of de auto wel veilig is: of alle lampen etc. het doen. Daarna hebben we zo’n 40 minuten rondgereden en heeft hij me ongeveer alle kruisingen in Nelson overgestuurd. Na een paar keer links en rechts gaf hij me nog een aardige hint, hij zei: “nou, dat is nog eens een goede schoudercheck”. O ja, Marjon niet vergeten goed kijken: binnenspiegel, buitenspiegel, over je schouder. Net alsof er een gek in deze sneeuwdrab op z’n fietsje naast mij zou kunnen rijden, mm mm. Maar ik heb de hint toch maar te harte genomen en had aan het eind bijna nekpijn van het schouderchecken. Hij moest ook nog erg om me lachen. Op een gegeven moment moest ik de auto in een rustige straat langs de kant van de weg zetten. Er lag veel sneeuw langs de kant, dus ik zette de auto behoorlijk ver van de kant om niet in de sneeuw te hoeven staan. Het is toch mijn eigen auto, niet waar? Toen zei Bruce dat ik de auto zo moest neerzetten alsof ik hem daar een nacht zou laten staan. OK, kennelijk wil hij dus dat ik dichter bij de kant ga staan en stuurde mijn bolide een flink stuk de sneeuw in. Zover dat het zelfs een beetje lastig was om er weer uit te komen, ondanks de V6, vierwielaangedreven, splinternieuwe winterbanden. Toen we weer terugwaren bij het gemeentehuis vertelde hij lachend dat hij wel kon merken dat ik uit Nederland kwam. Het is hier echt niet nodig om je auto zover aan de kant te zetten. Er is hier zoveel ruimte in Canada dat je je auto gewoon midden op straat mag laten staan, er is toch voldoende ruimte om eromheen te rijden. Ik was ook nog bijna gezakt omdat ik te hard reed. We waren een stukje de snelweg opgegaan en toen we weer terug reden richting Nelson hield ik me natuurlijk netjes aan de snelheid, dus van 90 naar 70 en het laatste stukje terug naar 50 km per uur. Alleen dat stuk waar je maar 50 mag gaat bergafwaarts. Ik gaf geen gas, maar ik vind het ook niet nodig om de hele tijd op mijn rem te hangen, dus ik reed iets harder dan 50. Toen we terugwaren zei Bruce dat hij me het voordeel van de twijfel gaf. Hij wist dat ik harder dan 50 had gereden, maar dacht dat ik net geen 60 reed, als dat wel zo was dan moest hij me laten zakken. Ik verzekerde hem dat ik zeker geen 60 had gereden....... Ik kan nu dus trots zeggen dat ik twee keer in een keer ben geslaagd voor mijn rijbewijs.
4 Comments
12/19/2009 03:01:36 am
GEFELICITEERD met je rijbewijs. Je mag weer helemaal legaal rondrijden daar.
Reply
Marike
12/20/2009 02:50:51 am
Geweldig rij-examenverhaal!
Reply
Marianne en Femke
12/21/2009 04:48:05 am
Geweldig meid!
Reply
Sloot
12/22/2009 05:56:35 am
Heerlijk om te lezen dat er ook mensen in deze wereld zijn die gewoon een rij-examen halen als het gesneeuwt heeft... Hier stopt het leven na 5 cm sneeuw. Afgelopen zondag zijn we met de trein vanaf Amsterdam naar huis gegaan: wat een ellende! Toen we eindelijk (na 5 uur reizen) op station Rhenen waren konden we gelukkig met onze winterbanden gewoon met 50 km/u de berg op scheuren naar huis. Dat schoot tenminste op, geen centje pijn.
Reply
Leave a Reply. |
AuthorDe belevenissen van Gert en Marjon in Canada. Archives
October 2010
Categories
All
Klik onderstaande button (RSS Feed) als je een mailtje wilt ontvangen wanneer de site wordt bijgewerkt. In de pagina die dan verschijnt moet je onder acties (actions, rechtsonder) de actie "Subscribe in Mail" selecteren. |