We horen er bij: we hebben ook slofjes van Debbie!
Debbie werkt in de keuken. Het is een ontzettende lief mens. Ik schat dat ze ongeveer eind vijftig is. Ze heeft jarenlang in de keuken van een verzorgingstehuis gewerkt totdat het tehuis werd gesloten en Debbie dus zonder werk kwam te zitten. Vorig jaar is ze hier begonnen. Dit is dus haar tweede seizoen op de lodge. Ze doet altijd het ontbijt en begint om 6:30 uur. Deze week wanneer de schoolkinderen komen moet ze om 6:00 uur beginnen. Debbie zet al het geld dat ze hier verdient op de bank en spaart op die manier genoeg om in de winter niet te hoeven werken. Er valt hier verder ook niet zoveel geld te spenderen. Zeker wanneer je, zoals Debbie, geen rijbewijs hebt en dus geen kant opkan. Dan wordt het echt moeilijk om van je geld af te komen. Debbie is dus altijd op de lodge. Wanneer ze niet werkt vermaakt ze zichzelf met zwemmen, bramen plukken en breien. Ze heeft haar kamer prachtig versiert door bij een reisbureau reisgidsen mee te nemen en daar alle mooie plaatjes uit te knippen. Debbie heeft het unieke vermogen om van niets, iets te maken en om ontzettend te genieten van kleine dingen. Ze heeft alleen een ondeugende eigenschap: ze houdt van gokken. Ze heeft het ons in vertrouwen verteld en het is zogenaamd een geheim, maar iedereen weet het. Een keer in de zoveel tijd regelt ze een lift naar Campbell River. Daar zit een klein casino waar ze alleen maar gokmachines hebben. Debbie blijft daar dan het liefste een paar uur om te spelen. De 2 cent apparaten schijnen het leukste te zijn en de beste winkansen te geven. Maar voor gokken heb je geld nodig en Debbie wil niet haar salaris vergokken. Dus daarom breidt ze slofjes. Iedereen schijnt hier slofjes van haar te hebben. Ze kosten 8 dollar voor het damesmodel en 10 dollar voor het herenmodel. Met het geld dat ze daarmee verdient gaat ze naar het casino. Wij hebben dus ook ieder een paar afgenomen. We hebben ze vandaag gekregen en betaald. Ze moest voor ons nog flink doorbreien, want morgen heeft ze een lift naar Campbell River geregeld en wil ze gaan gokken. Ik hoop dat ze het miljoen wint.
Ariene
9/11/2009 06:43:44 pm
Wat een leuk en goed geschreven verhaal over Debbie en wat maakt die een lellukke slofjes, vooral die van Gert. In de jaren 70 liepen veel van mijn vrienden met zulk soort gevallen in huis rond. Toen vond ik ze ook al niks. Ze stonken ook altijd een beetje. Maar ja, daar kon Debbie niks aan doen.
Gerben, Maaike en Esther
9/12/2009 01:15:35 am
Ha, ha, wat een "geweldige" sloffen. De kleurencombinatie is ook errug (leuk). Maar ........... lekker warm aan de voetjes. In Afrika worden ze ook zo gemaakt. Mijn ouders hebben ze een keer meegenomen. En eerlijk is eerlijk, ze zijn lekker warm. Ze koopt in ieder geval geen wol voor het breien. Spaart ze restjes? En daar maakt ze dan een mooie combi van?
Sloot
9/13/2009 06:17:32 am
Bij het zien van die slofjes krijg ik allemaal enge visioenen van de pabo!
Reina
11/21/2009 10:52:08 pm
Mijn oma breidde vroeger ook zulke sloffen voor mij en de hele familie. Zelfs mijn pop had hele kleintjes. haha. Comments are closed.
|
AuthorDe belevenissen van Gert en Marjon in Canada. Archives
October 2010
Categories
All
Klik onderstaande button (RSS Feed) als je een mailtje wilt ontvangen wanneer de site wordt bijgewerkt. In de pagina die dan verschijnt moet je onder acties (actions, rechtsonder) de actie "Subscribe in Mail" selecteren. |